กลอนแม่

พระคุณแม่ เลิศฟ้า มหาสมุทร
พระคุณแม่ สูงสุด มหาศาล
พระคุณแม่ เลิศกว่า สุธาธาร
ใครจะปาน แม่ฉัน นั้นไม่มี

อันพระคุณ ใครใคร ในพิภพ ยังรู้จบ แจ้งคำ มาพร่ำขาน
แม่-พ่อ คุณต่อบุตร สุดประมาณ ขอกราบกราน ระลึกถึง ซึ่งพระคุณ
เจ้าข้าเอ๋ย ใครหนอใคร ให้กำเนิด จึงก่อเกิด เติบใหญ่ ด้วยไออุ่น
กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงลูกมา ด้วยการุณ ช่วยค้ำจุน จนรอดพ้น เป็นคนมา
ถึงลำบาก ร่างกาย ใจห่วงลูก ด้วยพันผูก ดวงใจ ให้ห่วงหา
หัวอกใคร จะอุ่นเท่า อีกเล่านา คอยปลอบเช็ดน้ำตา คราระทม
เป็นแดนใจ ใสสะอาด ปราศกิเลส เป็นสรรเพ็ชญ์ ของบุตร พิสุทธิ์สม
ความรัก เปี่ยมเมตตา น่านิยม ประดุจลม โชยเย็น ใครเห็นดี
หอบสังขาร ทำงาน เลี้ยงลูกน้อย เกรงจะด้อย ใจทราม ต่ำศักดิ์ศรี
จึงส่งให้ ได้ศึกษา วิชามี ให้ได้ดี กว่าแม่พ่อ หวังรอคอย
เหมือนนกกา หาเหยื่อ มาเผื่อลูก เปรอความสุข หาทรัพย์ไว้ ให้ใช้สอย
ยามไกลพราก จากอุรา ตั้งตาคอย ใจละห้อย นอนสะอื้น ขื่นขมทรวง
กว่าลูกลูก จะสำนึก พระคุณท่าน ช่างเนิ่นนาน บ้างชีวา ลาลับล่วง
บ้างก็ป่วย จนแทบ สิ้นแดดวง ลูกจึงห่วง เอาใจใส่ ในกายา
อย่าให้รอ ใกล้ตาย จึงกรายใกล้ เป็นศพไป จึงรู้บุญ คุณท่านหนา
ยามท่านอยู่ ควรรู้ชัด สร้างศรัทธา คอยหมั่นมา แทนคุณบ้าง อย่าห่างไกล
ขอน้อมนอบ หมอบกราบแท้ พระแม่แก้ว สำนึกแล้ว ความเลว เคยเหลวไหล
ลูกซึ้งแล้ว แนววิถี ที่เป็นไป แม่ช้ำใจ เพราะลูกมา จนชาชิน
ลูกสร้างกรรม ทำบาป กราบเท้าแม่ ซึ้งใจแท้ แม่อภัย ให้หมดสิ้น
น้ำตาแม่ แต่ละหยด ที่รดริน เหมือนมลทิน ดังน้ำกรด รดหัวใจ
ลูกขอบวช ตอบแทน แม้นจะช้า จะไขว่คว้า หาบุญแน่ เพื่อแก้ไข
สร้างผลบุญ ให้แม่พ่อ ต่อตัวไป ให้ท่านได้ ชื่นใจ ไม่เฉยเมย
ขอกุศล ผลบุญ ค้ำจุนแล้ว ขอเพื่อร่ม โพธิ์แก้ว – ทอง ของลูกเอ๋ย
ขอให้ท่าน มีบุญ หนุนคุ้นเคย ขอชดเชย พ่อ – แม่พลัน กตัญญู

ถ้ามีใครซักคน...ที่อดทนทุกเวลา
พร้อมยอมเหนื่อยล้า...เพื่อเราโดยไม่เกรง
ถ้ามีใครซักคน...ที่ยอมรักความเจ็บไว้เอง
คิดถึงตัวเอง...ไม่เท่าไร

ถ้ามีใครซักคน...ที่ตีเราทั้งน้ำตา
แล้วก็เป็นคน...ที่ทายาให้เรา
ถ้ามีใครซักคน...ที่คอยเช็ดตัวให้ทุเลา...ค่ำคืนที่เราไม่สบาย

ร้อยล้านความผิดของเรา...ที่ใครเขาไม่ใยดี
มีคนคนนี้...คนเดียวที่ให้อภัย
ปากบ่นว่าแสนระอา...ว่าเราไม่ดีเท่าใคร
แต่ในใจ...ก็รักไม่เปลี่ยน